Kasacja od wyroku w sprawie karnej

Kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia. Zgodnie z art. 519 kpk może być wniesiona od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie w sprawie (zatem nie przysługuje od wyroków sądów odwoławczych uchylających zaskarżony wyrok do ponownego rozpoznania) oraz od postanowienia sądu odwoławczego o umorzeniu postępowania i zastosowaniu środka zabezpieczającego określonego w art. 93 a kk.

Wyrok jest prawomocny, gdy nie przysługuje od niego zwykły środek zaskarżenia.

Kto może złożyć kasację?

Kasację może wnieść strona, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli nie zaskarżyła orzeczenia sądu pierwszej instancji, nie może wnieść kasacji od orzeczenia odwoławczego, w sytuacji gdy orzeczenie sądu pierwszej instancji utrzymano w mocy lub zmieniono na jej korzyść, chyba że wystąpiły uchybienia wymienione w art. 439 kpk (bezwzględne przyczyny odwoławcze).

Nadto, Minister Sprawiedliwości — Prokurator Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie. Także Rzecznik Praw Dziecka może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie, jeżeli przez wydanie orzeczenia doszło do naruszenia praw dziecka.

Kasację na korzyść można wnieść jedynie w razie skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Kasację na niekorzyść można wnieść jedynie w razie uniewinnienia oskarżonego albo umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 pkt 3 i 4 oraz z powodu niepoczytalności sprawcy. Przy czym ograniczeń tych się nie stosuje, jeżeli kasacja została wniesiona z powodu uchybień wymienionych w art. 439 kpk oraz w wypadku określonym w art. 521 kpk .

Podstawy kasacji
Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. O istotnym wpływie na treść zaskarżonego orzeczenie w rozumieniu art. 523 § 1 k.p.k. można mówić jedynie wtedy, gdy jest możliwe wykazanie, że kwestionowane rozstrzygnięcie byłoby w istotny sposób odmienne od tego, które w sprawie zostało wydane. Podnoszone w kasacji zarzuty muszą wskazywać na rażące naruszenie prawa, do którego doszło w postępowaniu odwoławczym, co w konsekwencji mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia sądu odwoławczego. Niedopuszczalne jest więc bezpośrednie kwestionowanie w kasacji orzeczenia sądu I instancji, a także ustaleń faktycznych. Zarzuty podniesione w kasacji pod adresem orzeczenia sądu I instancji podlegają rozważeniu przez sąd kasacyjny tylko w takim zakresie, w jakim jest to nieodzowne dla należytego rozpoznania zarzutów stawianych orzeczeniu sądu odwoławczego. Kasacja nie może być wniesiona wyłącznie z powodu niewspółmierności kary. Z tym, że tego ostatniego ograniczenia nie stosuje się, jeżeli kasacje wnosi Minister Sprawiedliwości — Prokurator Generalny w sprawach o zbrodnie.
Kasację można oprzeć np. na naruszeniu art. 457 par. 3 kpk. Wskazać należy, że w uzasadnieniu sąd II instancji powinien podać, czym się kierował wydając wyrok oraz dlaczego zarzuty i wnioski apelacji uznał za zasadne albo niezasadne. Oznacza to, że motywacyjna część orzeczenia odwoławczego winna zawierać niezbędne wyjaśnienie zasadności podjętych decyzji w granicach koniecznych do zrozumienia podstaw rozstrzygnięcia zawartego w tym orzeczeniu. Szczegółowość tego uzasadnienia winna być kształtowana w sposób zróżnicowany, zależny od racjonalnych potrzeb wyznaczonych zawartością uzasadnienia wyroku sądu I instancji i wartością skargi apelacyjnej związanej z podniesionymi zarzutami i ich uzasadnieniem. Lakoniczność, braki w uzasadnieniu mogą, choć nie muszą skutkować wyrokiem uwzględniającym kasację. Wydanie orzeczenia kasatoryjnego wymaga bowiem uprzedniego wykazania, że niedostatki uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego są w istocie konsekwencją rażących uchybień na etapie wyrokowania, związanych z nierozpoznaniem bądź wadliwym rozpoznaniem zarzutów apelacyjnych. Można także zarzucić naruszenie art. 433 par. 2 kpk jeżeli sąd odwoławczy nie rozważył należycie zarzutów apelacyjnych.

TERMIN
Termin do wniesienia kasacji dla stron wynosi 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem. Wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem należy zgłosić w sądzie, który wydał orzeczenie, w terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia.
Niedopuszczalne jest uwzględnienie kasacji na niekorzyść oskarżonego wniesionej po upływie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia

WŁAŚCIWOŚĆ SĄDU

Strona wnosi kasację do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu odwoławczego.

PRZYMUS ADWOKACKO-RADCOWSKI

Jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Ministra Sprawiedliwości — Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich albo Rzecznika Praw Dziecka, powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym.

OPŁATA

Do kasacji strona dołącza dowód uiszczenia opłaty sądowej ( zgodnie z obecnie obowiązującym rozporządzeniem jest to kwota 450 zł jeżeli w pierwszej instancji wyrok wydawał sąd rejonowy i 750 zł jeżeli w pierwszej instancji wyrok wydawał sąd okręgowy), nie dotyczy to prokuratora. Osoba pozbawiona wolności nie uiszcza opłaty przy wnoszeniu kasacji, w wypadku pozostawienia bez rozpoznania albo oddalenia wniesionej przez nią kasacji zasądza się od niej opłatę. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub pełniący służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego nie uiszcza opłaty.

WSTRZYMANIE WYROKU
W razie wniesienia kasacji Sąd Najwyższy może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia, jak i innego orzeczenia, którego wykonanie zależy od rozstrzygnięcia kasacji. Wstrzymanie wykonania orzeczenia można połączyć z zastosowaniem środków określonych w art. 266, 271, 272, 275 i 277.

ORZECZENIE SĄDU NAJWYŻSZEGO

Sąd kasacyjny wydaje postanowienie na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że prezes Sądu Najwyższego zarządzi inaczej. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy oddala kasację albo zaskarżone orzeczenie uchyla w całości lub w części. Uchylając zaskarżone orzeczenie Sąd Najwyższy przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania albo umarza postępowanie, a jeżeli skazanie jest oczywiście niesłuszne – uniewinnia oskarżonego.
Z chwilą uchylenia wyroku wykonanie kary i środka karnego ustaje; karę i środek karny już wykonane — w wypadku późniejszego ponownego skazania — zalicza się odpowiednio na poczet nowo orzeczonej kary lub środka karnego.
Sąd Najwyższy, uchylając orzeczenie, może zastosować środek zapobiegawczy. Na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania służy zażalenie do równorzędnego składu Sądu Najwyższego.
W razie uchylenia prawomocnego wyroku o warunkowym umorzeniu postępowania lub orzekającego karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w wypadku ponownego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania lub kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, na poczet okresu próby zalicza się okres próby, który upłynął od uprawomocnienia się wyroku do daty jego uchylenia.

Sylwia Zaręba
radca prawny
www.radca-poznan.eu        tel. 694 190 468 

Wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego (dobrowolne poddanie się karze)

Oskarżony, który jest zainteresowany jak najszybszym zakończeniem sprawy karnej, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, czyli dobrowolnie poddać się karze.
Wniosek taki może być złożony przed doręczeniem zawiadomienia o terminie rozprawy na podstawie art. 338 a kpk (wówczas sprawa może zostać skierowana na posiedzenie) albo zgodnie z art. 387 kpk do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej. Istota tego wniosku polega na tym, że oskarżony sam proponuje Sądowi jaką karę ma ponieść za popełnione przestępstwo. Wniosek może również dotyczyć wydania określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (np. nieobciążania tymi kosztami).
Złożenie takiego wniosku jest możliwe jeżeli:
– zarzucany występek zagrożony jest karą nie przekraczającą 15 lat pozbawienia wolności,
– oskarżony złoży propozycję wymierzenia określonej kary lub środka karnego, lub środka kompensacyjnego ( np. obowiązku naprawienia szkody), orzeczenia przepadku.
– cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości
– prokurator i pokrzywdzony nie złożą sprzeciwu
– okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości. Chodzi nie tylko o kwestię sprawstwa oskarżonego, lecz o wszystkie te okoliczności, które mają znaczenie dla ustalenia odpowiedzialności karnej sprawcy, a więc również właściwej oceny prawnej czynu będącego przedmiotem osądu. Stwierdzenie zatem jakichkolwiek wątpliwości co do np. rodzaju i stopnia zawinienia, skutku przestępnego działania, rozmiaru wyrządzonej szkody nakazuje przeprowadzenie postępowania dowodowego, choćby spełnione zostały pozostałe przesłanki wyrokowania w omawianym trybie, a więc równoznaczne jest z obowiązkiem przekazania sprawy do rozpoznania jej na zasadach ogólnych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2004 r., II KK 279/04, OSNKW 2005/6/52).
Sąd ustalając, czy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, winien wziąć pod uwagę całość zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności dokonać wnikliwej oceny wyjaśnień oskarżonych.

W sytuacji gdy Sąd uznaje zaproponowaną przez oskarżonego karę za nieodpowiednią może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania wskazanej przez siebie zmiany.

www.radca-poznan.eu

tel. 694190468

Wyrok nakazowy w sprawie karnej i sprzeciw od wyroku nakazowego

Postępowanie nakazowe jest znacznie odformalizowane. Wyrok nakazowy wydawany jest na posiedzeniu niejawnym (bez udziału stron, oskarżony otrzymuje odpis wyroku wraz z aktem oskarżenia).

Sąd może, ale nie musi (jest to fakultatywne) wydać wyrok nakazowy, gdy są spełnione łącznie następujące przesłanki:
a) w sprawie było prowadzone dochodzenie
b) przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne
c) istnieje możliwość wymierzenia kary ograniczenia wolności lub grzywny nie przekraczającej 200 stawek dziennych albo 200.000 zł (wyrokiem nakazowym nie można orzec kary pozbawienia wolności)
d) wina i okoliczności czynu nie budzą wątpliwości (sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego musi dojść nie tylko do wniosku, że sam fakt popełnienia przestępstwa nie budzi wątpliwości, a zatem istnieją wystarczające podstawy, aby oskarżonemu przypisać popełnienie tego czynu, lecz także powinien wyjaśnić elementy przedmiotowe i podmiotowe tego czynu rzutujące na
ocenę zarówno stopnia jego społecznej szkodliwości, jak i stopnia
zawinienia oskarżonego
e) nie jest to sprawa z oskarżenia prywatnego
f) nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 79 par. 1 kpk (są to sytuacje, gdzie konieczna jest obrona obligatoryjna np. oskarżony nie ukończył 18 lat, jest głuchy, niemy, niewidomy, są wątpliwości co do jego poczytalności.

Od wyroku nakazowego oskarżony może złożyć w terminie 7 dni sprzeciw, do sądu który wydał wyrok. Skuteczne złożenie sprzeciwu będzie skutkowało utratą mocy wyroku nakazowego i rozpoznaniu sprawy na zasadach ogólnych (sąd wyznaczy rozprawę).

http://www.radca-poznan.eu
tel. 694 190 468

Apelacja od wyroku w sprawie karnej

Od wyroku wydanego w pierwszej instancji w sprawie karnej stronom (oskarżonemu, prokuratorowi, oskarżycielowi posiłkowemu) i innym osobom wskazanym w przepisach ustawy przysługuje apelacja.
Żeby zaskarżyć wyrok należy pamiętać, aby w terminie 7 dni od ogłoszenia wyroku złożyć wniosek o uzasadnienia orzeczenia.

Termin na złożenie apelacji
Od dnia doręczenia wyroku z uzasadnieniem biegnie 14- dniowy termin do wniesienia apelacji, którą należy złożyć za pośrednictwem tego sądu, który wydał zaskarżony wyrok.

Wymagania formalne apelacji
W apelacji należy dokładnie określić jaki wyrok jest zaskarżany i w jakim zakresie (np. „zaskarżam w całości wyrok wydany przez Sąd Rejonowy Poznań- Stare Miasto w Poznaniu z dnia ………sygn. akt…………”) Skarżący powinien napisać czego się domaga (np. uchylenia zaskarżonego wyroku, zmiany wyroku przez uniewinnienie, orzeczenia łagodniejszej kary). Jeżeli apelacja jest wnoszona przez obrońcę, pełnomocnika lub oskarżyciela publicznego (prokuratora) musi zawierać także zarzuty stawiane zaskarżonemu orzeczeniu. Apelację powinna spełniać oczywiście także wymagania każdego pisma procesowego (datę, oznaczenie organu do którego pismo jest składane, sygnaturę sprawy, oznaczenie i adres skarżącego, podpis składającego apelację, uzasadnienie). Strona, która składa apelację może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia naruszające jej prawa.
Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratora, musi być podpisana przez adwokata lub radcę prawnego. Zatem jeżeli oskarżony chciałby taki wyrok zaskarżyć musi skorzystać z profesjonalnej pomocy prawnej.

Zakres zaskarżenia
Apelacją można zaskarżyć cały wyrok albo tylko jego część ( np. wymiar kary ).

Zarzuty

Apelację można oprzeć na bezwzględnych przyczynach odwoławczych lub na względnych przyczynach odwoławczych.

Bezwzględne przyczyny odwoławcze są wymienione w art. 439 kodeksu postępowania karnego i zdarzają się rzadko ( np. wydanie orzeczenia przez osobę nieuprawnioną, orzeczono karę nieznaną ustawie, zachodziła okoliczność wyłączająca postępowanie), sąd odwoławczy musi je uwzględnić z urzędu tj. nawet wówczas gdy w apelacji nie zostaną one podniesione.

Względne przyczyny odwoławcze mogą przejawiać się w:
1) obrazie przepisów prawa materialnego;
2) obrazie przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia;
3) błędzie w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia;
4) rażącej niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka.

Zarzut apelacyjny powinien uderzać w pierwotną przyczynę wadliwości orzeczenia. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych (najczęściej jest wynikiem naruszenia przez sąd pierwszej instancji swobodnej oceny dowodów, ale może też być wynikiem pominięcia pewnych istotnych i ujawnionych w toku sprawy dowodów albo dokonania ustaleń mimo braku dowodów). Zarzut naruszenia prawa materialnego jest usprawiedliwiony wówczas, gdy skarżący nie kwestionuje ustaleń faktycznych. Może dotyczyć błędnej kwalifikacji prawnej czynu ( do danego stanu faktycznego należało zastosować inny przepis ), błędnej wykładni przepisów albo błędnego zastosowania np. skazania oskarżonego mimo że jego czyn nie wypełniał znaniom przestępstwa. Do najczęstszych uchybień procesowych należą błędy w postępowaniu dowodowym np. obraza art. 170 par. 1 kpk w razie niesłusznego oddalenia wniosku dowodowego strony z powodów określonych w punkcie 1-4 tego przepisu.

Sąd odwoławczy jest zobowiązany rozważyć wszystkie wnioski i zarzuty zawarte w apelacji.
Po rozpoznaniu apelacji sąd odwoławczy może utrzymać w mocy zaskarżony wyrok (jeżeli uzna, że apelacja jest bezzasadna), uchylić wyrok lub go zmienić.

Sylwia Zaręba
radca prawny
www.radca-poznan.eu

Wniosek o zezwolenie na opuszczenie zakładu karnego (przepustka)

W trakcie odbywania przez skazanego kary pozbawienia wolności mogą zdarzyć się okoliczności uzasadniające udzielenie kilkudniowej „przepustki”. Na podstawie art. 141a par. 1 kodeksu karnego wykonawczego (zwanego dalej kkw) dyrektor zakładu karnego może udzielić skazanemu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego na czas nieprzekraczający 5 dni. Udzielenie takiego zezwolenia (w asyście funkcjonariusza Służby Więziennej lub osoby godnej zaufania albo bez asysty) uzasadniają nie tylko zdarzenia losowe np. ciężka choroba lub śmierć osoby należącej do najbliższej rodziny skazanego, ale także zaplanowane uroczystości np. pierwsza komunia dziecka, chrzciny, ślub.
Warto do wniosku załączyć dowody potwierdzające okoliczności wskazane we wniosku.
Wniosek jest wolny od opłat.
Na decyzje w przedmiocie udzielenia „przepustki” przysługuje skarga ( art. 141 a par. 5 kkw).
www.radca-poznan.eu

Wniosek o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy

Wniosek o skazanie bez rozprawy jest szybkim i korzystnym dla oskarżonego sposobem zakończenia postępowania, jeżeli zebrane w postępowaniu przygotowawczym dowody są na tyle mocne, że próba ich obalenia w postępowaniu sądowym będzie praktycznie niemożliwa. Z tej instytucji warto skorzystać szczególnie, gdy oskarżony przyznaje się do popełnionego przestępstwa.
Z wnioskiem o skazanie bez rozprawy występuje do sądu Prokurator ( art. 335 kpk). Taki wniosek jest możliwy jeżeli dotyczy popełnienia czynu, którego górna granica ustawowego zagrożenia nie przekracza 10 lat, okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Sąd rozpoznanie wniosek na posiedzeniu i jeżeli go uwzględnia to wydaje wyrok.
Oskarżony może cofnąć wyrażoną wcześniej zgodę na złożenie przez prokuratora wniosku o skazanie bez rozprawy. Oskarżony może to uczynić najpóźniej do wydania przez sąd wyroku skazującego na posiedzeniu.
Korzyści: Sąd może nadzwyczajnie złagodzić karę nawet w innych przypadkach niż określonych w art. 60 par. 1 -3 kodeksu karnego. Oskarżony uzgadnia z prokuratorem karę, zatem ma na nią wpływ. Jest możliwość warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności, która nie przekracza 5 lat ( art. 343 kpk), podczas gdy co do zasady można warunkowo zawiesić tylko karę nie przekraczającą 2 lat pozbawienia wolności.

www.radca-poznan.eu

Warunkowe umorzenie postępowania karnego

Postępowanie karne może zostać zakończone warunkowym umorzeniem postępowania karnego.  Zgodnie z art. 66 kodeksu karnego sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli:
– wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne (sąd bierze pod uwagę m.in. rozmiar zaistniałej szkody lub grożące niebezpieczeństwo, sposób działania sprawcy)
– okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości ( sąd nie powinien mieć wątpliwości co do popełnienia przestępstwa przez oskarżonego, ale nie jest konieczne, aby oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego czynu)
– sprawca nie był wcześniej karany za przestępstwo umyślne
– postawa sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa ( sąd weźmie pod uwagę czy sprawca żałuje popełnionego czynu, jakie życie prowadził przed popełnieniem czynu, czy był karany i jeżeli tak, to za jakie przestępstwa)

Obecnie warunkowo umorzyć postępowanie karne można co do zasady tylko w sprawie gdzie górna granica ustawowego zagrożenia nie przekracza 3 lat pozbawienia wolności. Można także warunkowo umorzyć postępowanie karne w sytuacji, gdy górna granica ustawowego zagrożenia nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności, ale muszą być wówczas spełnione jeszcze dodatkowe przesłanki: pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, sprawca naprawił szkodę lub pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody.
Z dniem 01.07.2015r. przepis art. 66 kodeksu karnego ulegnie zmianie i nie będzie można stosować warunkowego umorzenia postępowania karnego do sprawy przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności powyżej 5 lat, nie będą musiały być spełnione dodatkowe przesłanki. W praktyce jednak sąd nakłada na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody.
Wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego może złożyć zamiast aktu oskarżenia prokurator. Nie ma także przeszkód, aby taki wniosek złożył sam oskarżony lub jego obrońca ( obrońcą może być adwokat a od 01.07.2015r. także radca prawny).
Sąd wyznacza posiedzenie w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania karnego, w którym mają prawo wziąć udział: prokurator, oskarżony i pokrzywdzony. Udział tych podmiotów jest obowiązkowy tylko wówczas, gdy sąd tak postanowi.
Jeżeli sąd uznaje, że warunkowe umorzenie byłoby nieuzasadnione, kieruje sprawę na rozprawę. Jeżeli zaś sąd warunkowo umarza postępowanie karne, to wydaje wyrok, na który przysługuje stronom (oskarżonemu, prokuratorowi, oskarżycielowi posiłkowemu) apelacja. Sąd wydając wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne określa okres próby ( od roku do 2 lat, termin biegnie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia). Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd orzeka obowiązek naprawienia szkody, może także nałożyć obowiązek:
a) informowania sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby,
b) przeproszenia pokrzywdzonego,
c) wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby,
d) powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających
e) uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych,
f) powstrzymania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób lub zbliżania się do pokrzywdzonego
g) opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym,
Sąd może orzec świadczenie pieniężne nawiązkę oraz zakaz prowadzenia pojazdów.
W okresie próby sąd oddać sprawcę pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym.
Podjecie warunkowo umorzonego postępowania karnego.
Sąd podejmuje postępowanie karne , jeżeli sprawca w okresie próby popełnił przestępstwo umyślne, za które został prawomocnie skazany.
Sąd może podjąć postępowanie karne, jeżeli sprawca w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, w szczególności gdy popełnił inne niż określone w § 1 przestępstwo, jeżeli uchyla się od dozoru, wykonania nałożonego obowiązku lub orzeczonego środka karnego albo nie wykonuje zawartej z pokrzywdzonym ugody. W tym przypadku sąd podejmuje postępowanie karne, jeżeli okoliczności wyżej wskazane zaistnieją po udzieleniu sprawcy pisemnego upomnienia przez sądowego kuratora zawodowego, chyba że przemawiają przeciwko temu szczególne względy.
Sąd może podjąć postępowanie karne także, jeżeli sprawca po wydaniu orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania, lecz przed jego uprawomocnieniem się, rażąco narusza porządek prawny, a w szczególności gdy w tym czasie popełnił przestępstwo.
Warunkowo umorzonego postępowania nie można podjąć później niż w ciągu 6 miesięcy od zakończenia okresu próby.

www.radca-poznan.eu

Odpowiedź na akt oskarżenia

Zgodnie z art. 338 par. 2 kpk oskarżony ma prawo w terminie 7 dni od doręczenia mu aktu oskarżenia złożyć pisemną odpowiedź na akt oskarżenia. Wyżej wskazany termin ma charakter instrukcyjny, co oznacza, że odpowiedź na akt oskarżenia może być złożona także po tym terminie, ale najlepiej, aby to nastąpiło jeszcze przed terminem rozprawy. Sąd będzie miał możliwość wcześniejszego zapoznania się ze stanowiskiem oskarżonego i poddać analizie jego argumentację.
Pismo powinno zawierać:
1. oznaczenie sądu, do którego jest wnoszone wraz z podaniem sygnatury sprawy
2. oznaczenie oskarżonego
3. treść pisma wraz z uzasadnieniem
4. podpis i datę
Odpowiedź na akt oskarżenia może zawierać wnioski dowodowe ( np. wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków, z dokumentów, z oględzin miejsca zdarzenia).
W piśmie można zarzucać błędy popełnione w postępowaniu przygotowawczym. Można także złożyć wniosek o zamianę kwalifikacji prawnej czynu, jeżeli są do tego podstawy lub np. wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego.
www.radaca-poznan.eu