Dzisiejsza uchwała Sądu Najwyższego w sprawie III CZP 97/16 wydana w związku z pojawiającymi się rozbieżnościami w orzecznictwie przesądza na korzyść dłużnika, że „Komornik sądowy nie może podwyższyć opłaty egzekucyjnej, pobieranej na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (jedn. tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 1138 ze zm.), o podatek od towarów i usług”. Zatem opłatę egzekucyjną ustaloną na podstawie wyżej wskazanych przepisów należy traktować jako brutto tj. już z należnym podatkiem VAT, który odprowadza komornik.
http://www.radca-poznan.eu
tel. 694 190 468
Month: Lipiec 2017
Wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego (dobrowolne poddanie się karze)
Oskarżony, który jest zainteresowany jak najszybszym zakończeniem sprawy karnej, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, czyli dobrowolnie poddać się karze.
Wniosek taki może być złożony przed doręczeniem zawiadomienia o terminie rozprawy na podstawie art. 338 a kpk (wówczas sprawa może zostać skierowana na posiedzenie) albo zgodnie z art. 387 kpk do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej. Istota tego wniosku polega na tym, że oskarżony sam proponuje Sądowi jaką karę ma ponieść za popełnione przestępstwo. Wniosek może również dotyczyć wydania określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (np. nieobciążania tymi kosztami).
Złożenie takiego wniosku jest możliwe jeżeli:
– zarzucany występek zagrożony jest karą nie przekraczającą 15 lat pozbawienia wolności,
– oskarżony złoży propozycję wymierzenia określonej kary lub środka karnego, lub środka kompensacyjnego ( np. obowiązku naprawienia szkody), orzeczenia przepadku.
– cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości
– prokurator i pokrzywdzony nie złożą sprzeciwu
– okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości. Chodzi nie tylko o kwestię sprawstwa oskarżonego, lecz o wszystkie te okoliczności, które mają znaczenie dla ustalenia odpowiedzialności karnej sprawcy, a więc również właściwej oceny prawnej czynu będącego przedmiotem osądu. Stwierdzenie zatem jakichkolwiek wątpliwości co do np. rodzaju i stopnia zawinienia, skutku przestępnego działania, rozmiaru wyrządzonej szkody nakazuje przeprowadzenie postępowania dowodowego, choćby spełnione zostały pozostałe przesłanki wyrokowania w omawianym trybie, a więc równoznaczne jest z obowiązkiem przekazania sprawy do rozpoznania jej na zasadach ogólnych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2004 r., II KK 279/04, OSNKW 2005/6/52).
Sąd ustalając, czy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, winien wziąć pod uwagę całość zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności dokonać wnikliwej oceny wyjaśnień oskarżonych.
W sytuacji gdy Sąd uznaje zaproponowaną przez oskarżonego karę za nieodpowiednią może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania wskazanej przez siebie zmiany.
tel. 694190468
Wyrok nakazowy w sprawie karnej i sprzeciw od wyroku nakazowego
Postępowanie nakazowe jest znacznie odformalizowane. Wyrok nakazowy wydawany jest na posiedzeniu niejawnym (bez udziału stron, oskarżony otrzymuje odpis wyroku wraz z aktem oskarżenia).
Sąd może, ale nie musi (jest to fakultatywne) wydać wyrok nakazowy, gdy są spełnione łącznie następujące przesłanki:
a) w sprawie było prowadzone dochodzenie
b) przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne
c) istnieje możliwość wymierzenia kary ograniczenia wolności lub grzywny nie przekraczającej 200 stawek dziennych albo 200.000 zł (wyrokiem nakazowym nie można orzec kary pozbawienia wolności)
d) wina i okoliczności czynu nie budzą wątpliwości (sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego musi dojść nie tylko do wniosku, że sam fakt popełnienia przestępstwa nie budzi wątpliwości, a zatem istnieją wystarczające podstawy, aby oskarżonemu przypisać popełnienie tego czynu, lecz także powinien wyjaśnić elementy przedmiotowe i podmiotowe tego czynu rzutujące na
ocenę zarówno stopnia jego społecznej szkodliwości, jak i stopnia
zawinienia oskarżonego
e) nie jest to sprawa z oskarżenia prywatnego
f) nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 79 par. 1 kpk (są to sytuacje, gdzie konieczna jest obrona obligatoryjna np. oskarżony nie ukończył 18 lat, jest głuchy, niemy, niewidomy, są wątpliwości co do jego poczytalności.
Od wyroku nakazowego oskarżony może złożyć w terminie 7 dni sprzeciw, do sądu który wydał wyrok. Skuteczne złożenie sprzeciwu będzie skutkowało utratą mocy wyroku nakazowego i rozpoznaniu sprawy na zasadach ogólnych (sąd wyznaczy rozprawę).
http://www.radca-poznan.eu
tel. 694 190 468
TWOJE PRAWO 